Kategoria: Budowa broni i amunicji

Fot: hubertusprohunting.pl

Przyspiesznik to urządzenie w broni myśliwskiej zmniejszające siłę oporu języka spustowego potrzebną do oddania strzału.

Dzięki temu nie powodujemy „zerwania” strzału co przy „twardych” spustach jest możliwe i powoduje dołowanie strzałów – ciągnąc zbyt gwałtownie za spust w chwili strzału powodujemy lekkie obniżenie lufy.

Do broni kulowej stosuje się dwa rodzaje przyspieszników:

• Typ niemiecki
• Typ francuski

Typ niemiecki – to dodatkowy język spustowy, którym „napinamy” przyspiesznik, a strzał oddajemy drugim, właściwym językiem spustowym. Ten typ ma zastosowanie głównie w sztucerach jednolufowych.

Przyspiesznik napinamy ciągnąć do tyłu pierwszy od strony strzelca język spustowy. Strzał powoduje lekkie pociągnięcie drugiego języka spustowego, czyli tego bardziej oddalonego od kolby. Jeżeli chcemy zrezygnować ze strzału to w pierwszej kolejności zabezpieczamy broń, a potem zwalniamy naciągnięty przyspiesznik.

Zwolnienie przyspiesznika następuje poprzez pociągnięcie właściwego spustu – tak jak przy strzale lub cofnięcie do tyłu języka przyspiesznika, przytrzymanie go, a następnie naciśnięcie spustu właściwego i na koniec puszczenie obu spustów.

Rys: sklep.szuster.com.pl

Typ francuski – jest tylko jeden język spustowy obsługujący przyspiesznik i zwalniający iglicę. W języku spustowym wmontowana jest dźwignia obsługująca przyspiesznik. Napinanie wykonuje się poprzez pchnięcie spustu do przodu. Zwolnienie – przy zabezpieczonej broni, ściągnięcie jak przy strzale.

Zgodnie z prawem łowieckim przyspiesznika można używać wyłącznie na polowaniu indywidualnym i dopiero po dokładnym rozpoznaniu celu. W razie rezygnacji ze strzału należy jak najszybciej zwolnić przyspiesznik.

Można go także używać na strzelnicy, jednakże tylko i wyłącznie przy strzelaniu do dużego celu nieruchomego.

Stosowanie przyspiesznika reguluje Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 marca 2005 roku w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowań i znakowania tusz.

Lufa broni strzeleckiej, której przekrój poprzeczny ma kształt wielokąta foremnego i zmienia swoje położenie wzdłuż części prowadzącej przewodu według linii śrubowej.

Wierzchołki wielokąta są zwykle zaokrąglone, a boki wykonuje się w kształcie łuków.

Taki kształt przekroju wpływa na zmniejszenie oporu występującego podczas przechodzenia pocisku przez lufę, ogranicza również wypływ gazów prochowych z lufy w czasie poprzedzającym wylot pocisku oraz ułatwia czyszczenie i konserwację przewodu lufy.

Dzięki swoim właściwościom lufa poligonalna charakteryzuje się zwiększoną trwałością oraz zdolnością nadawania większych prędkości początkowych niż lufy bruzdowe.

Mechanizm spustowy broni, jak każdy z pewnością wie, utrzymuje w napiętym położeniu mechanizm uderzeniowy. Dopiero po naciśnięciu na język spustu możliwe staje się oddanie strzału. Naciśnięcie na spust zwalnia bowiem mechanizm uderzeniowy.

Mechanizm spustowy ma dla broni takie znaczenie jak kierownica dla samochodu.

W broni kulowej, aby doszło do strzału z reguły potrzeba użyć siły około 1,5 kg.

Wyregulowanie spustu to osobista sprawa użytkownika broni, niemniej należy pamiętać, że nie należy tego robić samemu.

W broni kulowej stosowane są języki spustowe o tzw. Spustach dwuoporowych. Oznacza to, że w początkowej fazie pociągnięcia za spust siła oporu wzrasta powoli, a droga spustu jest długa. W drugiej fazie występuje znacznie większy opór, za to dość szybko zostaje zwolniony kurek.

Całkowita droga spustu, tj. od zapoczątkowania nacisku do zbicia kurka jest zależna od konstrukcji broni, zazwyczaj jednak zawiera się w przedziale 6 – 8 mm.

W broni kulowej mechanizm spustowy zawiera czasem tzw. przyspiesznik zmniejszający siłę nacisku na język spustowy.

W broni śrutowej, w zależności od producenta, a przede wszystkim preferencji nabywcy, mechanizm spustowy może być wyposażony w jeden lub dwa języki spustowe.

W sytuacji dwóch języków spustowych każdy z nich obsługuje inną lufę. Pierwszy z reguły obsługuje lufę prawą lub dolną

W przypadku broni jednospustowej stosowany jest przełącznik, który pozwala decydować strzelcowi, z której lufy padnie pierwszy strzał. Pojedynczy język spustowy sprawdza się lepiej w strzelectwie sportowym.

Przyjmuje się, że siła nacisku na pierwszy język spustowy broni gładkolufowej powinna zawierać się w przedziale 1,5 – 1,7 kg, zaś na drugi musi być nieco większa i mieścić się w przedziale 1,7 – 1,9 kg.

Zbyt twardy spust powoduje „ściągnięcie”, czyli niecelny strzał – lufy odchylają się od linii celowania. Zbyt miękki spust powoduje niebezpieczeństwo oddania niezamierzonego strzału po delikatnym jego naciśnięciu.

Spust broni nie powinien mieć żadnego luzu, szczególnie w momencie nacisku. Ważne jest także jak długo następuje jego zwolnienie. Jeżeli droga, jaką przebywa język spustowy po zwolnieniu mechanizmu spustowego jest zbyt długa utrudnia to szybkie oddanie następnego strzały.

Języki spustowe przed niezamierzonym ich ściągnięciem chroni kabłąk, a przed niekontrolowanym oddaniem strzału broń chroni bezpiecznik.

Mechanizm spustowy ma dwóch naturalnych wrogów – wodę i oliwę. Jeżeli pozostawimy go wilgotnym po polowaniu przez kilka dni, to może zerdzewieć. Może się zatkać jeżeli dostanie się do niego za dużo oleju.

Według niektórych opracowań dobrze jest czasem przeczyścić cały mechanizm benzyną do zapalniczek.

Warto też pamiętać, że dobrze wyregulowany spust nie będzie taki wiecznie. W końcu trzeba będzie go ponownie ustawić. Jeżeli więc spust zaczyna stawiać opór, ślizgać się, albo inaczej źle się zachowywać, trzeba iść do rusznikarza.