Autor: Robert Klimowicz

Niewypał – przyczyna i zasady postępowania

Opublikowano przez

Niewypał, to nabój, który nie wypalił, nie wystrzelił pocisku w chwili strzału i uderzenia iglicy w spłonkę. Z nieznanych powodów nie nastąpił wybuch spłonki lub zapalenie ładunku prochowego.

Przyczyny niewypału to najczęściej wady techniczne amunicji takie jak:

  • Spłonka osadzona zbyt głęboko, przez co iglica uderza w nią zbyt słabo.
  • Masa spłonkowa powodująca zapalenie prochu jest o złych właściwościach chemicznych.
  • Uszkodzenie lub brak kowadełka.
  • Wada mechanizmu uderzeniowego (sprężyny i iglicy) uderzającego w spłonkę zbyt słabo.
  • Źle uformowana łuska wchodząca zbyt daleko do komory nabojowej przez co iglica uderza z niewłaściwą siłą.
  • Brak lub nieodpowiednia ilość prochu.
  • Zwilgotnienie prochu.
  • Zmienione właściwości fizykochemiczne prochu.

W przypadku niewypału nie robimy nic przez kilka sekund, gdyż ładunek może odpalić z opóźnieniem

W tym czasie trzymamy broń skierowaną w dół lub w górę. Dopiero po kilku sekundach wyjmujemy amunicję z komory nabojowej. Takiej amunicji nie używamy ponownie.

Amunicji, która uległa zawilgoceniu nie suszymy. Suszony proch zmienia swoje właściwości i może być niebezpieczny. Takiej amunicji nie używamy wcale.

Sygnały myśliwskie

Opublikowano przez

Stanowią nieodłączny element polowań. Są krótkimi utworami muzycznymi granymi na rogach myśliwskich. Stanowią dźwiękowy system komunikacji, a ich stosowanie służy usprawnieniu organizacji polowań zbiorowych, poprawia ich bezpieczeństwo oraz jest tradycyjną oprawą muzyczną.

Przede wszystkim pomagają w komunikacji między myśliwymi a naganką lub miedzy myśliwymi.

Dzielimy je na:

  • Porozumiewawcze – uroczyste i właściwe.
  • Sygnały pokotu.

W czasie odprawy gra się sygnały: „Powitanie” i „Apel na Łowy”

To właśnie sygnały właściwe służą organizacji polowania. Podczas polowania zbiorowego najczęściej stosuje się sygnały:

  • Naganka naprzód.
  • Zakaz strzału w miot.
  • Koniec pędzenia.
  • Rozładuj broń.
  • Zbiórka myśliwych.

Prowadzący polowanie może zarządzić pominięcie pierwszego i drugiego sygnału jako niecelowego i mogącego wprowadzić w błąd uczestników polowania

Wszystkich sygnałów pokotu, a także gdy grane jest „powitanie”, „pasowanie” i „darz bór” wysłuchuje się w postawie stojącej, bez nakrycia głowy. Obowiązek nakrycia głowy nie dotyczy pocztu sztandarowego oraz sygnalistów myśliwskich.

 

Gęś Gęgawa

Opublikowano przez

W Polsce to jedyny lęgowy gatunek gęsi.

Występuje najliczniej na terenach zachodniej i północno – wschodniej części kraju. To gatunek wędrowny, ale w Polsce i wyprowadza lęgi, i zimuje na zachodzie kraju.

Biotop – jeziora z trzcinami w strefie brzegowej, rozlewiska, podmokłe łąki, zarośnięte ujścia, rozwidlenia i porośnięte doliny rzek, stawy hodowlane i tereny bagienne.

To największe ptaki łowne. Długość do 90 cm, rozpiętość skrzydeł do 180 cm, masa do 4 kg. U tego gatunku nie występuje dymorfizm płciowy.

Upierzenie na grzbiecie ma ciemnoszare z jaśniejszymi poprzecznymi prążkami. Pokrywy skrzydeł, piersi i części podbrzusza jasnoszare. Na piersi i na bokach poprzeczne ciemne prążki. Część ogonowa i obrzeża lotek są białe. Pełne pierzenie ma miejsce latem, ptaki są wówczas nielotami. Wiosła ma pomarańczowe.

Gęś ma całkowicie pomarańczowy dziób z jaśniejszym paznokciem

Po przylocie z zimowisk w marcu lub w kwietniu intensywnie żerują na polach, po czym samica zabiera się do budowy gniazda w trzcinowiskach nad jeziorami, rozlewiskami lub stawami. Gniazdo zbudowane jest na ziemi, z trzcin i gałęzi w miejscu porośniętym szuwarami, tak aby w czasie lęgów pozostać suche.

Do dobrze przygotowanego gniazda samica składa 5 – 6 jaj i wysiaduje je około 25 – 29 dni. Młode są zagniazdownikami. Po dwóch miesiącach uzyskują pełną zdolność do lotu. Z rodzicami zostają aż do jesieni. Dojrzałość płciową osiągają w trzecim roku życia.

Przyrost naturalny gęsi nie jest zbyt duży. Po pierwsze składane w marcu jaja często przemarzają. Drugą przyczyną jest przystępowanie do rozrodu niewielkiej części populacji (szacuje się, że tylko 20 – 30 proc). Wynika to z późnego dojrzewania osobników. Kolejnym, chyba największym problemem jest niszczenie lęgów przez dziki, drapieżniki i inne ptaki (np. wrony siwe). Ponadto pisklęta atakowane są przez szczupaki.

Niestety gęsi nie powtarzają swoich lęgów

Odżywiają się miękkimi częściami roślin wodnych, kłączami, ale także źdźbłami i ziarnami zbóż.

Za szkody wyrządzone przez gęsi odszkodowanie nie jest przyznawane

Przeloty gęsi na zimowiska obserwujemy od września do listopada, a powroty na miejsca lęgowe w końcu lutego i na początku marca. Dzikie gęsi ciągną w szyku przypominający klin o nierównych ramionach (klucz) i w czasie lotu często gęgają. Na żerowiska przybywają gromadnie tworząc często bardzo liczne stada (tabuny).

Gęgawy są wyjątkowo ostrożne

Orientacyjny wiek gęsi możemy ustalić za pomocą tzw. Bursy Fabrycjusza. To narząd występujący u młodych ptaków do czasu uzyskania dojrzałości (potem uwstecznia się), który znajduje się na końcu części steku (kloaki).

Polowanie

Na gęsi poluje się na ciągach i przelotach (z zasiadki na trasie) oraz na żerowiskach. Prawo zezwala strzelanie do gęsi nie będących w locie.

Broń gładkolufowa, śrut nr 2-0 o średnicy 3,5 mm do 4,0 mm.

Szczególnie ważne jest dobre maskowanie myśliwego, gdyż podejrzane miejsca omijają one szerokim łukiem. Na polowania w przelocie wybiera się dni dżdżyste i pochmurne, kiedy gęsi lecą bardzo nisko.

Najlepsze efekty daje polowanie z wykorzystaniem bałwanków i za pomocą wabika. Koniecznie trzeba mieć dobrego aportera.

Okresy polowań:

  • Od 1 września do 21 grudnia
  • Na terenach województw: zachodniopomorskiego, lubuskiego, wielkopolskiego i dolnośląskiego od 1 września do 31 stycznia

Do siedzących na brzegu gęsi wolno strzelać.

Fot: ptakiozdobne.pl, zwierzetainformacje.pl, 

Ile jest ras psów myśliwskich?

Opublikowano przez

Międzynarodowa Federacja Kynologiczna FCI uznaje oficjalnie około 400 ras psów, w tym około 200 ras psów myśliwskich.

W polskich łowiskach spotyka się na co dzień z tej liczby jedynie 20 – 40 ras. Wynika to głównie z przyzwyczajenia naszych myśliwych do określonych ras, sprawdzonych w praktyce.

Fot: huntertools.pl