Długa broń palna
składająca się z dwóch niegwintowanych luf biegnących równolegle obok siebie, z
identycznymi komorami nabojowymi, w tym samym kalibrze, lecz z różnymi czokami (końcowe zwężenie lufy, które
powoduje skupienie śrutu).
Głównie do
polowań na zwierzynę drobną – najczęściej do ptactwa łownego. Broń ma znaczny
obszar rażenia śrutem, co wywołuje dość duże obrażenia. Dobrze strzela się z
niej do rzutków.
Po oddaniu dwóch strzałów wymaga
przeładowania.
Lufy zlokalizowane są w baskili, ryglowane tzw. kluczem. Mogą być umieszczane poziomo –
wówczas mamy do czynienia z dubeltówką
horyzontalną lub jedna na drugą – wówczas taka dubeltówka zwana jest bockiem lub nadlufką.
Rozróżnia się dubeltówki z kurkami
zewnętrznymi i wewnętrznymi (bezkurkowa).
Z tej broni można strzelać śrutem albo myśliwskim nabojem kulowym przeznaczonym do
strzelania z broni o lufach gładkich, zwanych Beneką (typu W-8 lub typu dzik).
Na polskim rynku najczęściej broń o
kalibrach 12 i 16, rzadziej 20.
W warunkach polnych pokarm jest zróżnicowany i często zależy od struktury upraw w danym obwodzie Jak to jednak jest gdy pokarm jest determinowany przez procesy w lasach naturalnych lub do nich zbliżonych?
Wyniki takich badań przedstawiła Zofia Gębczyńska w 1980 roku. Zbadała ona dietę saren w lasach Białowieży.
Analizę przeprowadziła na 91 żwaczach saren, w tym 20 koźlaków i 71 dorosłych, pozyskanych podczas trwania sezonu łowieckiego.
Dieta saren składała się z 16 gatunków drzew z czego dominowały grab, dąb, świerk i brzoza, 18 gatunków krzewów – najczęściej leszczyna i trzmielina zwyczajna, 101 roślin zielnych, gdzie udział poszczególnych gatunków zmieniał się wraz z porami roku, 3 mchów, 3 paproci, a także 7 gatunków traw. Poza tym w niewielkich ilościach znalazły się także grzyby, porosty i wątrobowce. Nie uwzględniała ona szczątków roślinnych mniejszych od 2mm kwadratowych, które stanowiły ponad 50% objętości żwacza.
Dieta oczywiście różniła się w
zależności od pory roku.
Na wiosnę przeważały rośliny zielne
24,5%, drzewa i krzewy stanowiły łącznie 12,2%, nieznaczny był udział innych
typów pokarmu.
Dieta letnia nie różniła się
znacznie od wiosennej. Jesienią zaczęły mocno dominować drzewa 18,6% oraz
krzewy 3,9%. Relatywnie duży udział stanowiły grzyby 1,4%, co wiąże się z
większą ich dostępnością podczas jesiennych miesięcy.
Zimą treść wypełniały głównie
drzewa i krzewy, a udział roślin zielnych spadł do poziomu 10%, więcej było za
to paproci 1,2%.