Odległość strzału na polowaniu

Opublikowano przez

Fot: woodcock-hunting.com

Myśliwy może oddać strzał do zwierzyny znajdującej się w odległości:

  • 40 metrów w razie strzału śrutem lub kulą z broni gładkolufowej w każdym przypadku.
  • 40 metrów w razie strzału w miot na polowaniu zbiorowym z każdej broni z stanowiska naziemnego.
  • 80 metrów w razie strzału w miot na polowaniu zbiorowym z broni gwintowanej z ambon
  • 100 metrów w razie strzału kulą z broni gwintowanej przy wykorzystaniu otwartych przyrządów celowniczych na polowaniu indywidualnym.
  • 100 metrów w razie strzału kulą z broni gwintowanej, bez względu na rodzaj przyrządów celowniczych na polowaniu zbiorowym jeżeli strzał następuje poza miot.
  • 200 metrów w razie strzału kulą z broni gwintowanej przy wykorzystaniu optycznych przyrządów celowniczych na polowaniu indywidualnym.

Lufa Poligonalna

Opublikowano przez

Lufa broni strzeleckiej, której przekrój poprzeczny ma kształt wielokąta foremnego i zmienia swoje położenie wzdłuż części prowadzącej przewodu według linii śrubowej.

Wierzchołki wielokąta są zwykle zaokrąglone, a boki wykonuje się w kształcie łuków.

Taki kształt przekroju wpływa na zmniejszenie oporu występującego podczas przechodzenia pocisku przez lufę, ogranicza również wypływ gazów prochowych z lufy w czasie poprzedzającym wylot pocisku oraz ułatwia czyszczenie i konserwację przewodu lufy.

Dzięki swoim właściwościom lufa poligonalna charakteryzuje się zwiększoną trwałością oraz zdolnością nadawania większych prędkości początkowych niż lufy bruzdowe.

Czym się różni nęcisko od karmiska?

Opublikowano przez

Nęcisko to miejsce wabienia zwierzyny, gdzie wykłada się przynętę.

Kwestię nęcisk reguluje Rozporządzenie Ministra Środowiska z 23 marca 2005 roku w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowań i znakowania tusz (z późn. zmianami).

Wykorzystuje się je do redukcji drapieżników lub w przypadku występowania znacznych szkód łowieckich do redukcji populacji dzików.

Do drapieżników zaliczamy:

  • Lisa
  • Jenota
  • Borsuka
  • Kunę leśną
  • Kunę domową
  • Norkę amerykańską
  • Tchórza zwyczajnego
  • Szopa pracza
  • Szakala złocistego

Karmisko to miejsce wykładania karmy dla zwierzyny. Przy karmisku nie wolno polować, tworzy je się tylko i wyłącznie w celu dokarmiania zwierzyny.

Niemiecki terier myśliwski

Opublikowano przez

Fot: psy.pl

Rasa powstała bardzo późno, bo dopiero po I Wojnie Światowej w Niemczech. Odznacza się bardzo wyjątkową witalnością i temperamentem oraz co ważne chęcią do pracy. To psy wyjątkowo sprawne.

Niemiecki terier myśliwski jest psem niezawodnym, przystępnym i po odpowiednim ułożeniu łatwy do prowadzenia – jest jednak uparty jak wszystkie teriery, więc wymaga starannego wychowania i bardzo konsekwentnego egzekwowania wydawanych poleceń. Jest bardzo inteligentny i bystry, więc jak nie będzie zdecydowanego prowadzenia szybko wykorzysta słabość swojego właściciela i będzie chciał dominować.

Psy tej rasy powinny trafić wyłącznie pod opiekę myśliwych, świetnie nadają się na pomocnika podczas polowania

Ze względu na temperament i ruchliwość nie powinny być trzymane w mieszkaniach. Mogą być dość pobudliwe i wykazywać skłonności destrukcyjne, jeżeli za długo pozostają w jednym miejscu. Potrzebują ruchu – im dłużej przebywają na świeżym powietrzu, tym są spokojniejsze w domu. Jest niezmordowany, a jego gotowość do pogoni za kotami może być bardzo kłopotliwa.

Budowę ciała ma zwartą, muskularną i proporcjonalną. Może osiągać wysokość do 40 cm w kłębie (zarówno pies, jak i suka) co czyni go największym spośród terierów.

Fot: pies-marzen.blogspot.com

Pies ma wyraźnie inną sierść niż inne teriery. Jest prosta i gęsta. Włos krótki i szorstki, nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Możliwe umaszczenie to czerń, ciemny brąz, albo czarno – szary melanż ze złotorudawymi znaczeniami na brwiach, kufie oraz piersi.

Mimo niewielkiego wzrostu pies ma bardzo wszechstronne zastosowanie. Najlepiej sprawdzają się jako norowce i dzikarze – kompletnie nie boją się dzików. Nie jest tchórzliwy, wręcz jest odważny aż do przesady. Należy uważać, bo potrafią być agresywne wobec innych psów. Na szczęście nie jest agresywny wobec ludzi.

Dobrze sprawdzają się w roli płochaczy, gdyż pewnie i głośno naganiają w kierunku myśliwego zwierzynę płową, a nawet potrafią powalić postrzałka zwierzyny grubej czy małego drapieżnika. Dobrze także aportuje, sprawdza się jako tropowiec.

Jagdterrier bywa określany jako „maszyna do polowania”

Doskonale stróżuje. Nie brata się z się z obcymi, nawet w rodzinie najchętniej słucha jednej osoby.

Fot: psy.pl

Jest to rasa bardzo zdrowa i odporna na warunki atmosferyczne. Jedyne co czasem im dokucza to alergie skórne. Nie ma szczególnych wymagań żywieniowych.

To więc pies ceniony za swoją odwagę, zaciętość, energię i dynamizm – to mały pies o wielkim sercu.

Ale też jako ciekawostkę warto też przekazać, iż Jagdterrier znalazł się, jako najmniejsza rasa, obok welsh terriera na ogłoszonej w 2006 roku w Rosji propozycji listy ras… agresywnych. Lista wywołała bardzo gorącą dyskusję i ostatecznie ustawa, która miała ją wprowadzić, nie weszła w życie.

Psy podlegają obowiązkowi prób pracy.