W warunkach polnych pokarm jest zróżnicowany i często zależy od struktury upraw w danym obwodzie Jak to jednak jest gdy pokarm jest determinowany przez procesy w lasach naturalnych lub do nich zbliżonych?
Wyniki takich badań przedstawiła Zofia Gębczyńska w 1980 roku. Zbadała ona dietę saren w lasach Białowieży.
Analizę przeprowadziła na 91 żwaczach saren, w tym 20 koźlaków i 71 dorosłych, pozyskanych podczas trwania sezonu łowieckiego.
Dieta saren składała się z 16 gatunków drzew z czego dominowały grab, dąb, świerk i brzoza, 18 gatunków krzewów – najczęściej leszczyna i trzmielina zwyczajna, 101 roślin zielnych, gdzie udział poszczególnych gatunków zmieniał się wraz z porami roku, 3 mchów, 3 paproci, a także 7 gatunków traw. Poza tym w niewielkich ilościach znalazły się także grzyby, porosty i wątrobowce. Nie uwzględniała ona szczątków roślinnych mniejszych od 2mm kwadratowych, które stanowiły ponad 50% objętości żwacza.
Dieta oczywiście różniła się w
zależności od pory roku.
Na wiosnę przeważały rośliny zielne
24,5%, drzewa i krzewy stanowiły łącznie 12,2%, nieznaczny był udział innych
typów pokarmu.
Dieta letnia nie różniła się
znacznie od wiosennej. Jesienią zaczęły mocno dominować drzewa 18,6% oraz
krzewy 3,9%. Relatywnie duży udział stanowiły grzyby 1,4%, co wiąże się z
większą ich dostępnością podczas jesiennych miesięcy.
Zimą treść wypełniały głównie
drzewa i krzewy, a udział roślin zielnych spadł do poziomu 10%, więcej było za
to paproci 1,2%.
Na podstawie zapisów rozporządzenia MRiRW z dnia 17
grudnia 2004 roku w sprawie określenia
jednostek chorobowych, sposobu prowadzenia kontroli oraz zakresu badan
kontrolnych zakażeń zwierząt, Inspekcja Weterynaryjna ma obowiązek
prowadzenia badań w celu kontroli występowania klasycznego pomoru świń u dzików
oraz wścieklizny u lisów.
Wywiązanie się z powyższego obowiązku możliwe jest jedynie w przypadku ścisłej współpracy z zarządcami/dzierżawcami obwodów łowieckich
Na podstawie danych dotyczących liczby dzików
odstrzelonych w ostatnim sezonie łowieckim, określono plan badań kontrolnych w
kierunku klasycznego pomoru świń u dzików na 2019 roku (w załączeniu). Próbki
krwi od dzików odstrzelonych powinny być dostarczane do powiatowego lekarza
weterynarii, właściwego ze względu na miejsce odstrzału dzika, w ciągu całego
roku.
W celu kontroli występowania wścieklizny u lisów wolno żyjących do badań pobiera się tkankę mózgową, surowicę i żuchwę od 4 lisów odstrzelonych na każdych 100 km2 obszaru, na którym lisy zostały objęte szczepieniem ochronnym przeciw wściekliźnie. Lisy do monitoringu pozyskiwane mogą być jedynie z terenu, na którym przeprowadzane jest szczepienie lisów wolno żyjących.
Ponadto:
materiału do badań monitoringowych nie należy
pobierać w okresie miesiąca od daty zakończenia akcji doustnych szczepieni
lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie (w br. szczepienia na terenie woj.
w-m przeprowadzone zostaną we wrześniu); w celu zapewnienia reprezentatywności
wyników odstrzał zwierząt, od których pobiera się materiał, powinien być
dokonywany równomiernie na obszarze objętym szczepieniami. Odstrzał powinien
być także równomiernie rozłożony w ciągu roku tak, aby uniknąć sytuacji, w
której zdecydowana większość lisów dostarczana jest w okresie jesienno-zimowym;
materiał musi być dostarczony w takim stanie,
aby możliwe było pobranie do badań tkanki mózgowej, surowicy i żuchwy.