Średnice śrutu stosowane się do polowań na poszczególne gatunki zwierzyny drobnej i ptactwa

Opublikowano przez

Dla przeciętnej odległości 30 – 35 metrów.

Nr 7 – 8, czyli śrut o wielkości 2,0 – 2,25 mm – słonki

Nr 5 – 6, czyli śrut o wielkości 2,5 – 2,75 mm – piżmaki, kuropatwy, króliki, jarząbki, gołębie, cyraneczki.

Nr 3 – 4, czyli śrut o wielkości 3,0 – 3,25 mm – bażanty, kaczki, króliki, kuny, zające jesienią.

Nr 1 – 2, czyli śrut o wielkości 3,5 – 3,25 mm – zające zimą i na polowaniach polnych, lisy, borsuki, jenoty i gęsi.

Nr 000 – 0, czyli śrut o wielkości 4,0 – 4,50 mm – lisy, borsuki, jenoty – zimą.

Wykroczenia łowieckie

Opublikowano przez

1. Strzelanie do zwierzyny w odległości mniejszej niż 500 metrów od miejsc zebrań publicznych w czasie ich trwania lub w odległości mniejszej niż 150 metrów od zabudowań mieszkalnych.

2. Wybieranie jaj, piskląt, niszczenie gniazda ptaków łownych, lub niszczenie ich legowisk.

3. Przetrzymywanie zwierząt łownych bez zezwolenia.

4. Niszczenie nor i legowisk zwierząt łownych.

5. Niszczenie urządzeń łowieckich, wybieranie karmy lub soli z lizawek.

6. Polowanie bez odpowiednich dokumentów.

7. Nie dokonanie wymaganych wpisów w upoważnieniu do wykonywania polowania indywidualnego.

Wykroczenia łowieckie podlegają karze grzywny

Niewypał – przyczyna i zasady postępowania

Opublikowano przez

Niewypał, to nabój, który nie wypalił, nie wystrzelił pocisku w chwili strzału i uderzenia iglicy w spłonkę. Z nieznanych powodów nie nastąpił wybuch spłonki lub zapalenie ładunku prochowego.

Przyczyny niewypału to najczęściej wady techniczne amunicji takie jak:

  • Spłonka osadzona zbyt głęboko, przez co iglica uderza w nią zbyt słabo.
  • Masa spłonkowa powodująca zapalenie prochu jest o złych właściwościach chemicznych.
  • Uszkodzenie lub brak kowadełka.
  • Wada mechanizmu uderzeniowego (sprężyny i iglicy) uderzającego w spłonkę zbyt słabo.
  • Źle uformowana łuska wchodząca zbyt daleko do komory nabojowej przez co iglica uderza z niewłaściwą siłą.
  • Brak lub nieodpowiednia ilość prochu.
  • Zwilgotnienie prochu.
  • Zmienione właściwości fizykochemiczne prochu.

W przypadku niewypału nie robimy nic przez kilka sekund, gdyż ładunek może odpalić z opóźnieniem

W tym czasie trzymamy broń skierowaną w dół lub w górę. Dopiero po kilku sekundach wyjmujemy amunicję z komory nabojowej. Takiej amunicji nie używamy ponownie.

Amunicji, która uległa zawilgoceniu nie suszymy. Suszony proch zmienia swoje właściwości i może być niebezpieczny. Takiej amunicji nie używamy wcale.

Sygnały myśliwskie

Opublikowano przez

Stanowią nieodłączny element polowań. Są krótkimi utworami muzycznymi granymi na rogach myśliwskich. Stanowią dźwiękowy system komunikacji, a ich stosowanie służy usprawnieniu organizacji polowań zbiorowych, poprawia ich bezpieczeństwo oraz jest tradycyjną oprawą muzyczną.

Przede wszystkim pomagają w komunikacji między myśliwymi a naganką lub miedzy myśliwymi.

Dzielimy je na:

  • Porozumiewawcze – uroczyste i właściwe.
  • Sygnały pokotu.

W czasie odprawy gra się sygnały: „Powitanie” i „Apel na Łowy”

To właśnie sygnały właściwe służą organizacji polowania. Podczas polowania zbiorowego najczęściej stosuje się sygnały:

  • Naganka naprzód.
  • Zakaz strzału w miot.
  • Koniec pędzenia.
  • Rozładuj broń.
  • Zbiórka myśliwych.

Prowadzący polowanie może zarządzić pominięcie pierwszego i drugiego sygnału jako niecelowego i mogącego wprowadzić w błąd uczestników polowania

Wszystkich sygnałów pokotu, a także gdy grane jest „powitanie”, „pasowanie” i „darz bór” wysłuchuje się w postawie stojącej, bez nakrycia głowy. Obowiązek nakrycia głowy nie dotyczy pocztu sztandarowego oraz sygnalistów myśliwskich.